เรื่องเล่า ผีจ้างหนัง เมืองคำชะโนด
ป่าแห่งนี้กลายเป็นสถานที่เลื่องชื่อชั่วข้ามคืน เพราะเรื่องเล่า “ผีจ้างหนังเมืองคำชะโนด” คนอีสานเรียก ผีบังบด หรือเมืองลับแล ไม่สามารถมองเห็นได้ทั่วไป นอกเสียจากว่าจะมีอะไรดลใจให้เห็น เรื่องเล่าผีจ้างหนังเมืองคำชะโนด อำเภอบ้านดุง
หลายคนยังไม่เกิด หลายคนยังเด็ก หลายคนยังอยู่ในความทรงจำ แอดมินได้ค้นคว้าหาข้อมูล เมื่อปี 2532 มาบอก เรื่องเล่า ผีจ้างหนัง เมืองคำชะโนด มาฝากเพื่อนๆกันค่ะ
เรื่องเล่า ผีจ้างหนัง เกิดขึ้นจริง วันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2532 มีคนมาว่าจ้างบริษัทหนังแห่งหนึ่ง ให้ไปฉายหนังกลางแปลงที่ ดินแดนคำชะโนด หมู่บ้านวังทอง อำเภอบ้านดุง จังหวัดอุดรธานี นายธงชัย แสงชัย เจ้าของแจ่มจันทร์ภาพยนตร์ ได้รับการว่าจ้างจาก นายจำปา คำแก้ว
ให้ไปฉายภาพยนตร์ในราคา 4,000 บาท โดยมัดจำเอาไว้ก่อน 500 บาท ฉายหนัง 3-4 เรื่อง แต่มีข้อแม้ว่าให้ฉายตั้งแต่ 3 ทุ่มถึงแค่ตี 4 เท่านั้น ห้ามฉายถึงสว่างเด็ดขาด และเมื่อถึงตี 4 ก็ให้รีบเก็บข้าวของออกจากสถานที่ฉายทันที ซึ่งขณะนั้นทางเจ้าของหนังกลางแปลงก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร เพราะเห็นว่าเป็นความต้องการของผู้ว่าจ้าง
ภาพด้านล่างซ้าย นายธงชัย แสงชัย
เจ้าของแจ่มจันทร์ภาพยนตร์ บริษัทที่ถูกว่าจ้างให้ไปฉายหนังกลางแปลง
ภาพล่างขวา คือ “นายจำปา คำแก้ว”
ผู้ที่มีลายเซนในเอกสารจ้างหนัง นายจำปา เล่าว่าวันนั้น นอนป่วยอยู่ที่บ้าน และหลับไปแต่หัวค่ำ
ภาพล่าง คือหลักฐานสัญญาการว่าจ้างให้ไปฉายหนังกลางแปลง โดยมีลายเซนคนว่าจ้างคือ “นายจำปา คำแก้ว”
เมื่อถึงวันนัดหมาย ทางเจ้าของหนังกลางแปลง (แจ่มจันทร์ภาพยนตร์) ก็ส่งให้เจ้าหน้าที่ไปยังสถานที่นัดหมาย ซึ่งพบว่าพื้นที่นี้ทำไมไม่มีใครเลย กลับเป็นป่าทึบที่แม้ที่ๆ จะเอาจอหนังขึงยังแทบจะไม่มี เจ้าหน้าที่ก็ต่างสงสัยกันว่าผู้คนละแวกนี้หายไปไหนหมด
หรือไม่รู้ข่าว อีกอย่างคือปกติเวลามีการฉายหนังกลางแปลง ก็จะร้านค้า ร้านอาหาร ต่างพากันมาเปิดขายกันมากมาย แต่งานนี้ กลับไม่มีเลย!! บรรยากาศโดยรอบดูเย็นยะเยือกไปหมด
หนังเรื่องแรกเริ่มฉายเวลา 21.00 น. ระหว่างนั้นพนักงาน 7 คนสังเกตว่า บริเวณที่นั่งคนดูมีกลุ่มผู้ชายใส่เสื้อสีดำคอจีน และกลุ่มหญิงสาวนุ่งขาวห่มขาวนั่งชมภาพยนตร์อยู่คนละฝั่งอย่างเป็นระเบียบ
วันนั้นมีฉายหนังทั้งหมด 4 เรื่อง คือ บ้านผีปอบ, ศาลปืน, ทองภาค 3 และ หนังฝรั่งอีก 1 เรื่อง หนังทั้งหมดผู้ว่าจ้างเป็นผู้เลือกเอง แต่น่าแปลกใจที่เมื่อหนังตลกอย่าง บ้านผีปอบ เริ่มฉาย กลับไม่มีเสียงหัวเราะเล็ดลอดออกมาแม้แต่น้อยทุกคนนั่งดูด้วยความสงบโดยไม่ลุกไปไหน โดยคนทั้งหมดนั่งกันสงบเงียบ เรียบร้อยไม่มีเคลื่อนไหว ไม่ว่าจะฉายหนังอะไร ก็ไม่มีการส่งเสียงหรือแสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาทั้งสิ้น
จนกระทั่งฉายไปถึงเวลาตี 4ชายคนหนึ่งเดินมาเคาะประตูข้างรถเพื่อจ่ายเงินที่เหลืออีก 3,500 บาท โดยเงินที่จ่ายเป็นเงินจริงทุกบาททุกสตางค์ เมื่อรับเงินมา อีกฝั่งได้บอกกับพนักงานว่า ก็มีคนมาบอกว่าให้เก็บข้าวของไปได้แล้ว อีกทั้งยังสั่งกำชับว่าเมื่อเก็บข้าวของเสร็จแล้ว ให้ออกไปทันที ห้ามหันหลังกลับมามองบริเวณที่ฉายหนังเด็ดขาด
พอทางเจ้าหน้าที่เก็บของและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยก็ออกเดินทางออกจากที่ทำการฉายหนังทันที แต่ก็เอะใจในคำสั่ง เลยหันกลับไปดู ซึ่งก็พบว่า คนดูหายไปไหนหมดแล้ว หายไปอย่างรวดเร็ว สร้างความสงสัยให้กับเจ้าหน้าที่ฉายหนังเป็นอย่างมาก
พอขับรถมาถึงหมู่บ้านวังทองตอนเช้าก็แวะซื้อของที่ร้านค้า ชาวบ้านเลยถามว่าไปฉายหนังที่ไหนมา เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าฉายในหมู่บ้านวังทอง แต่ชาวบ้านกลับยืนยันว่าไม่มีหนังมาฉายในหมู่บ้านเลย แม้กระทั่งเสียงชาวบ้านยังไม่ได้ยิน
เรื่องก็เลยยุ่งว่าเมื่อคืน ไปฉายหนังที่ไหนมา ในที่สุดเมื่อถามกันจนเป็นที่เข้าใจ ก็ได้รับคำตอบจากชาวบ้านว่า… สถานที่ที่ไปฉายหนังคือ ป่าคำชะโนด สถานที่ลี้ลับที่ชาวบ้านเชื่อกันว่าเป็นเมืองพญานาคซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับหมู่บ้านวังทองนั่นเอง
แหล่งที่มา : ภาพบนจาก แจ่มจันทร์ภาพยนตร์
ข่าวและล่างสามภาพ dekdee.com